مدیر فیلمبرداری فیلم سینمایی «هیس، دخترها فریاد نمی زنند» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سال گذشته در انجمن فیلمبرداران سینمای ایران یک کمیته آسیب شناسی ۱۰ نفره تشکیل شد که طی ۶ ماه به صورت مستمر مسأله مهم امنیت شغلی را مورد آسیب شناسی قرار دادند و با تحقیق و پژوهش های عمیق به این نتیجه رسیدند که طی ۴ سال گذشته بیش از ۵۰ درصد فیلم های سینمایی از افرادی برای انجام کارهای تخصصی بهره گرفته اند که عضو هیچ یک از اصناف خانه سینما نبوده و تخصص و دانش کافی در زمینه کارشان نداشته اند.

وی ادامه داد: این در حالی بود که پیش از این بنابر قوانین موجود تفاهم شده بود که پروانه ساخت فیلم ها به افرادی واگذار شود که تنها از اهالی اصناف خانه سینما برای تولید آثارشان بهره مند شوند که هم امنیت شغلی برای سینماگران ایجاد شود و هم کیفیت آثار سینمایی روز به روز ارتقا پیدا کند اما متأسفانه این تفاهمات که در آیین نامه های داخلی سازمان سینمایی و خانه سینما و انجمن ها وجود داشت رعایت نشد و هیچ یک از مدیران پای آن نایستادند و همین امر باعث شد تا بسیاری از افراد باسابقه و پیشکسوت خانه نشین و بیکار شوند.

پورصمدی سپس با بیان اینکه متأسفانه برخی افراد هستند که با یک سوم یا یک چهارم قیمت حاضرند در فیلم های سینمایی کار کنند و همین باعث شده تا تهیه کنندگان سینما سراغ آن ها بروند اظهار داشت: با اینکه من همواره مدافع جوانان هستم اما با این رویه غلط مشکل دارم و معتقدم که باید برای کیفیت گرایی آثار سینمایی باید حتماً از سینماگرانی بهره جست که در کار خود ماهر و متخصص باشند.

مدیر فیلمبرداری فیلم سینمایی «دایره زنگی» در بخش دیگری از این گفتگو به یکی دیگر از معضلات مهم سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر اشاره کرد و گفت: کاش در جشنواره فیلم فجر اشخاص مورد ارزیابی قرار می گرفتند نه فیلم ها!؛ متأسفانه ما بارها در جشنواره فیلم فجر شاهد آن بوده ایم که یک اثر سینمایی به دلیل مضمون و محتوایش برای حضور در جشنواره انتخاب نمی شود و این در حالی است که عوامل فنی آن یا حتی بازیگرانش زحمات زیادی برای آن کشیده اند و وقتی فیلم به دلیل محتوا نمی تواند در جشنواره حاضر شود فرصت دیده شدن زحمات آن ها گرفته می شود.

وی خاطرنشان کرد: به عنوان مثال در جشنواره امسال بنده فیلمی با عنوان «گیلدا» را کار کردم که به دلایلی مورد تأیید هیأت انتخاب واقع نشد اما بنده و خانم مهناز افشار برای آن زحمات زیادی کشیده بودیم و من شخصاً شاهد آن بودم که این بازیگر چطور طی مدت فیلمبرداری تلاش کرد تا ۷ نقش متفاوت را در این اثر سینمایی بازی کند؛ اگر جشنواره فیلم فجر معتقد است که بر اساس تخصص افراد مبادرت به اهدای جوایز می کند باید کاری کند تا همه آثار تولید شده در طول یک سال سینمای کشور بدون هیأت انتخاب به جشنواره راه پیدا کنند اما در نهایت بر اساس توانمندی و تخصص و حرفه افراد به آن ها جایزه اهدا کند.

پورصمدی تأکید کرد: اینکه بنده برای تولید یک اثر سینمایی مدت ها زحمت بکشم و انرژی و خلاقیت بگذارم اما آن فیلم به دلیل سوژه اش مورد توجه قرار نگیرد و نتواند در جشنواره حضور داشته باشد اجحاف در حق من است.

مدیر فیلمبرداری فیلم سینمایی «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» ادامه داد: آنچه بنده مد نظر دارم این است که در سینمای ایران باید نگاهی منصفانه به اصناف وجود داشته باشد تا تلاش ها و زحمات بخش گسترده تری از اهالی سینمای کشور مورد ارزیابی قرار گیرد.

این فیلمبردار پیشکسوت سپس به تحول ناگهانی دیجیتالی شدن در سینمای ایران اشاره کرد و گفت: در همه کشورهای پیشرفته دنیا گذر از نگاتیو به دیجیتال توأم با یک فرصت و حوصله و مدیریت زمانی بود اما متأسفانه مدیران سینمایی در کشور ما با یک هیجان شدید اقدام به این کار کردند و بدون آنکه بسترسازی های لازم را برای دیجیتالی شدن سینما انجام دهند بیشتر برای پر کردن بیلان های کاری شان به طور مطلق نگاتیو را از بین برده و همه سینما را به سمت دیجیتال کشاندند و همین امر افت کیفی فیلم های سینمایی را رقم زد.

مدیر فیلمبرداری فیلم سینمایی «ساکن طبقه وسط» در خاتمه این گفتگو افزود: هر تغییر و تحولی در سینما نیازمند آموزش است؛ دست اندرکاران سینمای ایران باید پیش از این تحول آموزش می دیدند تا بتوانند از پس تولیدات سالانه سینمای ایران برآیند اما بی خردی مدیران و همچنین شلوغی های هر ساله ای که بی دلیل در ایام منتهی به جشنواره فیلم فجر وجود دارد باعث می شود تا کیفیت آثار به شدت افت پیدا کند.